Znate li kupiti hljeb?

Ne treba zaboraviti da je hljeb u mnogim dijelovima svijeta jedina namirnica napravljena rukom čovjeka, a sve ostalo se bere s drveta ili kopa iz zemlje! Koliko se primičemo Zapadu tj. urbanim sredinama, rapidno raste broj vrsta hljeba i proizvoda od žitarica, koji su najčešće rafinirani i pakirani u celofan. Što je hljeb više rafiniran on sadrži manje pa čak do 50% manje hranjivih tvari.

Tako u bolje opskrbljenim prodavanicama, može se dobiti desetak vrsta hljeba i peciva u svim nijansama od svijetle do tamne, od pšeničnog do raženog i kukuruznog brašna! Zvučni nazivi međutim, ne znače mnogo ako nisu popraćeni kvalitetnim sirovinama i odgovarajućim hemijskim sastavom. Principjelno treba kupovati što tamniji hljeb koji je tvrde kore, a mekane i sočne sredine, no takav hljeb je u pravilu i najskuplji. Raženac i njegove kombinacije su najtraženiji. Pojačani (fortificirani) hljeb u pravilu sadrži dodane vitamine, proteine soje, suho voće i druge dodatke (omega-3 masne kiseline).

Naravno da je takav hljeb “zdraviji” u odnosu na standard, ali ne treba zaboraviti da prije definitivne procjene treba izmjeriti ukupnu količinu vlakana! Što više posija u proizvodu, dobit ćete više vlakana pa se zbog toga često pšeničnom hljebu dodaju poslije na umjetan način ili druge žitarice bogate grubom strukturom (zob, raž). U nekim zemljama uz hljeb dobijete deklaraciju sa skraćenim hemijskim sastavom pa možete tačno znati šta unosite 3 puta dnevno u želudac, ali i bez toga se može s dosta sigurnosti razlikovati jedan proizvod od drugog.

Dodavanje sjemena (sezam, mak) značajno obogaćuje hljeb u smislu sadržaja proteina, ali mu podiže i kalorijsku vrijednost, jer kao što je poznato, sjeme sadrži 50-60% ulja. Hljeb se može pripremati od brašna pšenice, zobi, raži, ječma, heljde, riže, prosa, kukuruza, amaranta, krompira, tapioke, quinoe i njihovih mješavina.