Ko preživi, pričat će

Fugu riba već vijekovima predstavlja izuzetan delikates na japanskoj trpezi, iako se zna da njen organizam sadrži tetrodoksin, jedan od najjačih otrova, čak 13 puta jači od arsenika.

Ta smrtonosna bistra supstanca nema ukus i miris po kojima bi mogla da se prepozna i odstrani, a najviše je ima u jetri, bubrezima, predjelu oko reproduktivnih organa i u samoj koži ribe. Umijeće i iskustvo kuhara jedini je garant da večera nekome neće biti posljednja u životu jer protivotrova nema. Nesretna žrtva poslije obroka ostaje paralisana, ali potpuno svjesna čeka sporu i bolnu smrt koja će nastupiti zbog gušenja. Stoga uopšte ne čudi da je japanskom caru zabranjeno da proba ovu ribu. Jede se u sušiju ili pečena, od nje se kuha ukusna supa, a stavljaju je i u različite salate i predjela.

Onih koji su specijalitet sa fugu ribom uspjeli da probaju samo jednom ranije je bilo zaista mnogo, ali otkako su uvedena striktna pravila i obuka za njenu pripremu, broj smrtnih slučajeva nakon konzumiranja ove ribe je znatno smanjen. Fugu ribu danas smiju da pripremaju samo kuhari koji prođu posebnu višegodišnju obuku i steknu licencu kao dokaz da su savladali sve potrebne vještine u pripremi. Oni ekstremniji ostave sasvim malu količinu otrova, tek toliko da gostu utrnu usne. Čak ni izuzetno visoka cijena od 100–200 dolara po osobi ne odvraća svojevrsne goste da probaju ovaj specijalitet.